Pelargonie ogrodowe

Pelargonie to rośliny doskonałe do pojemników. Ich atrakcyjny wygląd, a także wysoka odporność na niesprzyjające warunki, powoduje, że bardzo je lubimy. Pelargonie, dzięki dostępności w wielu odmianach, a tym samym kolorach i kształtach, łatwo dopasować do każdej przestrzeni ogrodowej. Nie są to rośliny, które kojarzą nam się tylko z ogrodem babci. Piękne, delikatne i romantyczne, stworzą niepowtarzalną roślinną dekorację również w nowoczesnych ogrodach, a kto raz je pozna, nie będzie wyobrażał sobie bez nich tarasowych donic.

Pelargonia - rodzaje

Kiedy zaczyna się sezon obsadzania skrzynek i donic roślinami jednorocznymi, w sklepach ogrodniczych, centrach i na ryneczkach, pojawia się mnóstwo pelargonii. Zróżnicowane pod względem koloru i kształtu kwiatów, a także pokroju, pelargonie zachwycają i przyciągają naszą uwagę.

Fenomenalne królowe donic i skrzynek balkonowych, idealnie sprawdzają się zarówno w skrzynkach i donicach, ale również w gruncie, na rabatach. Więcej na ten temat znajdziesz tutaj - Jakie kwiaty na balkon?

Pelargonie angielskie są bardzo atrakcyjne.

Ogromna popularność pelargonii wynika z ich licznych zalet - pelargonie przede wszystkim długo kwitną, kwiaty pojawiają się od mają aż do października. Rośliny są odporne na suszę, a nawet jeżeli coś im dolega, to szybko się regenerują. Pelargonie zwane inaczej geranium, możemy podzielić na 3 grupy. Różnice pomiędzy nimi to pokrój, kształt kwiatów. Natomiast wymagania w poszczególnych grupach roślin są podobne. W każdej z grup kwiatów również grupa kolorystyczna jest podobna - kwiaty mogą przybierać barwy różu, bieli, czerwieni czy koloru łososiowego. Często, zwłaszcza w odmianach pelargonii angielskich, kwiaty są dwubarwne.

Pelargonie angielskie mają często dwubarwne kwiaty.

Pelargonie rabatowe

To najbardziej rozpowszechniona grupa pelargonii - jak wskazuje ich nazwa, pelargonie te mogą być z powodzeniem sadzone zarówno w donicach i skrzynkach, jak też w gruncie, na rabatach.

Pelargonie rabatowe mają wzniesiony pokrój, ich grube łodygi, utrzymują dość spore, sztywne listki. Wysokość, jaką osiągają to nawet 50 cm. Łodygi u starszych egzemplarzy, stają się zdrewniałe. Liście mają pofalowaną powierzchnię, a także lekko karbowany brzeg, ich kształt jest zaokrąglony. Czasami na powierzchni liści pojawia się dekoracyjny, czerwonawo fioletowy pas, obwódka, która dodaje im charakteru. Listki są pokryte lekkim nalotem, wyglądają na delikatnie omszone. Kwiaty mają postać zwartych, kulistych wiech, zbudowanych z pojedynczych, drobnych kwiatów. Najczęściej są to kwiatostany pełne, ale możemy spotkać też kwiatostany półpełne, oraz płaskie.

Pelargonie bluszczolistne

Pelargonia bluszczolistna ma pokrój zwisły, natomiast listki przypominają liście bluszczu pospolitego, są błyszczące, lekko powcinane i ciemnozielone. Kwiaty pelargonii bluszczolistnej również występują bardzo obficie, ale nie są pełne, kwiatostany składają się z pojedynczych, płaskich kwiatów. Pelargonie te dobrze radzą sobie również na parapetach bardziej cienistych, od strony północnej. Pelargonia bluszczolistna tworzy lekkie, kwitnące kaskady, osiągające nawet 120 cm długości.

Pelargonie wielkokwiatowe, zwane inaczej angielskimi

Pelargonie wielkokwiatowe, inaczej angielskie, wyróżniają się ze względu na bardzo dekoracyjne kwiaty. Kwiatostany to duże wiechy, najczęściej dwubarwne. Liście pelargonii angielskich są mocno powcinane, i mają jasnozielony kolor. Ich specyficzną cechą jest intensywny zapach, szczególnie wyczuwalny, kiedy potrzemy liście. Zapach ten jest przyjemny dla ludzi, natomiast nie znoszą go komary, dzięki czemu pelargonia odstrasza je z naszego otoczenia.

Pelargonie o barwnych liściach i pachnących liściach

Pelargonie o barwnych liściach, które mogą być obrzeżone żółtym lub białym pasem, a także takie, które wyglądają, jakby na ich liściach pojawiła się tęcza, występują w wielu odmianach. Są to pelargonie z grupy rabatowych, a także bluszczolistnych.

Liście tych dwóch grup roślin mogą pachnieć cytryną, miętą, pomarańczą, a nawet czekoladą.

Tajniki uprawy pelargonii

Pelargonie rabatowe i angielskie najlepiej rosną na stanowisku słonecznym, a pelargonie bluszczolistne radzą sobie również w cieniu i półcieniu. Miejsce gdzie ustawimy donice z pelargoniami powinno być zaciszne, ponieważ zarówno wysokie pelargonie rabatowe, jak też bluszczolistne, są dość łamliwe, i silne wiatry mogą powodować ich uszkodzenie.

Podłoże do pelargonii powinno być żyzne. Pelargonie uwielbiają nawożenie, są bardzo żarłoczne. Bez grama nawozu również sobie poradzą, jednak tradycyjne nawozy ogólnodostępne dla roślin kwitnących, doskonale wspomogą kwitnienie pelargonii. Łatwiej będzie skorzystać z nawozów długodziałających, które zaaplikowane raz na kilka tygodniu, Keramzyt stworzy drenaż uwalniają swoje działanie stopniowo.

Gleba w doniczkach dla pelargonii powinna być przepuszczalna, lekka. W przypadku pelargonii możemy wykorzystać gotowe mieszanki do kwiatów balkonowych. Taka mieszanka uniwersalnego podłoża do kwiatów balkonowych sprosta wysokim wymaganiom naszych królowych balkonów.

Pelargonie sadzimy pod koniec kwietnia i w maju.

Sadzenie pelargonii - jak i kiedy?

Sadzenie pelargonii do skrzynek i donic, możemy rozpocząć już pod koniec kwietnia, jednak optymalnym terminem sadzenia kwiatów w donicach jest maj, po zimnej Zośce, czyli po 15 maja .

Na dnie donicy, w której planujemy aranżację z pelargonii, wysypujemy warstwę keramzytu.

Keramzyt stworzy drenaż, który odprowadzi nadmiar wody z donicy - korzenie pelargonii nie powinny stać w wodzie, gdyż może to zdecydowanie spowolnić ich wzrost. Drenaż spowoduje również dotlenienie korzeni i reguluje stosunki wodno-powietrzne w donicy.

Kupując pelargonie, zwróćmy uwagę na ich kondycję - wybierajmy egzemplarze zdrowe, świeże i żywotne, z licznymi pąkami kwiatowymi.

Na dnie donicy wsypujemy drenaż, na którym ułożymy warstwę geowłókniny, zapobiegającą wymywaniu podłoża z donicy i zasklepianiu drenażu. Następnie donicę wypełniamy do połowy podłożem i ustawiamy w donicy sadzonki kwiatów, wyjęte z osłonek. Odstęp pomiędzy pojedynczymi egzemplarzami powinien wynosić około 25 cm. Zbyt szerokie odstępy sprawią, że rośliny będą skupiały się na rozwoju systemu korzeniowego, zaniedbując w ten sposób kwitnienie.

Przycinanie przekwitłych kwiatów, pobudza roślinę do kwitnienia.

Jak pielęgnować pelargonie?

Pelargonie po posadzeniu wymagają intensywnego nawożenia. Możemy wykorzystać nawozy długodziałające w postaci granulek czy koreczków albo pałeczek. Pelargonie możemy nawozić też przy każdym podlewaniu, dodając nawóz.

Podlewanie pelargonii powinniśmy wykonywać w miarę regularnie, ale w przeciwieństwie do surfinii czy innych wrażliwych na suszę kwiatów, pelargonie możemy podlewać nawet 2 razy w tygodniu w czasie suszy. Oczywiście regularne podlewanie wpływa na ich kondycję i atrakcyjny wygląd, ale nie jest konieczne.

Warto pamiętać o przycinaniu, usuwaniu przekwitniętych kwiatostanów, co przyczyni się do intensywniejszego kwitnienia pelargonii. Przekwitłe kwiatostany skupiają na sobie uwagę rośliny, które chce z kwiatów wyprodukować nasiona. Usuwając suche kwiaty, pobudzamy rozwój nowych pąków kwiatowych.

Pelargonie to królowe balkonów i tarasów.

Rozmnażanie pelargonii - z nasion i szczepek

Pelargonie możemy kupić w sklepach ogrodniczych już w kwietniu. Nie każdy jednak zdaje sobie sprawę, że pelargonie bardzo łatwo rozmnażać samodzielnie. Pelargonie możemy rozmnażać z nasion oraz z szczepek, uzyskanych w pędów.

Rozmnażanie z nasion rozpoczynamy na przełomie stycznia/lutego. Korzystamy ze specjalnego podłoża do wysiewu nasion, które gwarantuje zdrowotność roślin. Nasiona wysiewamy do multiplatów, pojedynczo w małych doniczkach. Doniczki ustawiamy w miejscu ciepłym i dbamy o wilgotność podłoża. Kiełkowanie następuje do 14 dni. Następnie doniczki ustawiamy w jasnym miejscu i regularnie podlewamy. Kiedy siewki mają fazę kilku listków, przesadzamy je do większych pojemników. Podlewając rośliny, możemy wzbogacić wodę w biohumus, który pobudzi wzrost części nadziemnej i rozwój korzeni. Nasze sadzonki możemy wysadzać do donic w maju.

Rozmnażanie z pędów pelargonii zaczynamy już jesienią. Przekwitnięte rośliny przycinamy, i wraz z nadejściem przymrozków przenosimy do jasnego,cieplejszego pomieszczenia - kotłowni, garażu. Usuwamy z rośliny zdrowe pędy, przycinamy je, tworząc z nich sadzonki. Pędy z przynajmniej 2 parami liści, wstawimy do wody w ciepłym i jasnym pomieszczeniu. Możemy również od razu wsadzić je w podłoże, mocząc końcówki pędów w ukorzeniaczu. Rośliny mateczne możemy przyciąć całkowicie do podłoża, następnie dbając o systematyczne ich podlewanie, doczekamy się młodych pędów, które w lutym znowu przycinamy i tworzymy kolejne sadzonki. W takim cyklu rozmnażania sadzonki pozyskujemy z jednej rośliny nawet 2 razy w czasie zimy. Sadzonki wysadzamy do żyznego podłoża, stawiamy w jasnym, ciepłym miejscu i podlewamy. Wiosną w maju, możemy wystawić sadzonki na zewnątrz.

Pelargonie posadzone w donicach możemy zimować w garażu.

Zimowanie pelargonii

Pelargonie możemy również zimować, musimy przenieść je do domu lub garażu przed przemarznięciem, a następnie pozwolić roślinom przejść w stan uśpienia. Usuwamy suche liście i ograniczamy podlewanie do minimum. Kiedy wczesną wiosną zaobserwujemy młode pączki, zaczynamy intensywniejsze podlewanie, oraz przenosimy rośliny do jasnego pomieszczenia.

Niektórzy ogrodniczy osiągnęli perfekcję w przechowywaniu pelargonii - jesienią wyrywają je z doniczek, usuwają liście i zawijają w gazety. Tak przygotowane rośliny układają w przewiewnym miejscu. Wiosną sadzą je do świeżego podłożą, zaczynają podlewanie. Kwiaty budzą się ze spoczynku.

Pelargonie możemy łączyć z wieloma roślinami jednorocznymi.

Kompozycje z pelargoniami

Kompozycje z pelargoniami to długo atrakcyjne dekoracje tarasów, balkonów i ogrodów. Ze względu na ich trwałość, są chętnie wykorzystywane nie tylko w ogrodach prywatnych, ale też w przestrzeniach komercyjnych - w ogródkach restauracyjnych, w miastach, centrach handlowych.

Pelargonie rabatowe możemy łączyć w roślinami o pokroju zwisłym - jak komarzyca, czy kocanka włochata. Natomiast pelargonie bluszczolistne ładnie komponują się z roślinami wzniosłymi - jak na przykład starzec o srebrzystych liściach.