Letnie rośliny cebulowe

Wiosenne kwiaty cebulowe jak tulipany, krokusy, hiacynty, musimy sadzić jesienią, aby uzyskać efekt wiosną. Wynika to z faktu, że cebulki te, muszą zostać poddane oddziaływaniu niskich temperatur. Ich kwitnienie jest od tego uzależnione.

Zupełnie inaczej jest z letnimi kwiatami cebulowymi i kłączowymi, które nie mają takich wymagań. Ich okres wegetacji trwa krócej, a kwiaty nie każą na siebie tyle czekać.

Jeżeli szukasz sposobu, aby nadać rabatom trochę koloru, a także zaskoczyć sąsiadów nowym obliczem swojego ogrodu, powinieneś zwrócić uwagę na te rośliny. Bujne, kolorowe kwiaty, często o pięknym zapachu, zachwycą każdego ogrodnika.

Letnie kwiaty cebulowe to dobry sposób na dodanie barwy w ogrodzie, dla osób, które nie mają miejsca na byliny, a także dla zapominalskich. .

Kolorowe połączenie bylin i roślin cebulowych takich jak lilie, czosnki ozdobne, krokosmie, wygląda zachwycająco.

Nie każdy wie, że właśnie teraz, w kwietniu i maju, jest najlepsza pora na sadzenie letnich kwiatów cebulowych. Mieczyki, lilie, kanny, a także mniej znane liatry, ozdobią nasz ogród kolorowymi kwiatami. Na efekty nie trzeba długo czekać. Rośliny zakwitają latem, w roku ich posadzenia. Niektóre z nich zimują w gruncie, jednak w większości wymagają przechowywania. Zazwyczaj bowiem letnie kwiaty cebulowe źle znoszą zimowanie w gruncie, przemarzają.

Gatunki cebulowe warto jest zapraszać na rabaty oraz do donic, ponieważ dają szybkie i spektakularne efekty. Z powodzeniem możemy tworzyć z nich całe kompozycje, lub łączyć z gatunkami jednorocznymi, a także bylinami, krzewami.

Jakie gatunki możemy posadzić teraz w ogrodzie?Najbardziej popularne są:

• lilie,
• mieczyki,
• amarylis,
• kanna,

Jeżeli chcesz zaskoczyć ciekawymi gatunkami, powinieneś zaprosić do swojego ogrodu:

• krynka,
• błonczatka,
• zefirant,
• hiacynt letni,
• krokosmie,
• frezje.

Królewskie lilie

Duże kwiaty ( o średnicy nawet 25 cm!), o kuszącym, słodkim zapachu i w wielu intensywnych kolorach, to niepodważalne walory lilii ogrodowych.

Kwiaty mają najczęściej kształt kielicha, zbudowanego z 6 płatków. Mogą rosnąć na łodydze pojedynczo, lub być zebrane w grona - w zależności od gatunku. Liście są lancetowate lub jajowate. Lilie mogą być miniaturowe, lub bardzo wysokie, osiągają nawet 150 cm, łodygi są puste w środku, ale sztywne.

Rodzina liliowatych obejmuje ponad 100 gatunków, a podstawowym jest lilia biała. Ma ona wiele znaczeń symbolicznych, w chrześcijaństwie jest utożsamiana z Marią Panną. Lilia to częsty motyw wykorzystywany w herbach szlacheckich czy symbolach miast.

Te szlachetne, piękne rośliny, dawniej były bardzo popularne w ogrodzie. Dziś są trochę zapomniane.

Lilie warto sadzić w grupach, przeznaczyć dla nich rabatę w ogrodzie, ale połączyć je z bylinami. Kwitnienie lilii przypada na lato, trwa około 3 tygodni, dlatego posadzone samotnie, szybko przekwitając, stworzyłyby lukę na rabatach. Jednak łącząc umiejętnie ze sobą kilka odmian, możemy stworzyć kwiecistą rabatę, dekoracyjną w kwiaty lilii w czasie od końca czerwca, do końca sierpnia.

Warto zwrócić uwagę, że ich kwiaty rosną wysoko, na sztywnych, wyprostowanych łodygach. Dlatego dobrym pomysłem jest połączenie ich z bylinami o niskich liściach, np. z żurawkami, bergeniami, a nawet pachnąca lawendą, czy krzewami róż.

Lilie zachwycają zapachem i kolorem.

Lilie to dostojne i unikatowe kwiaty.

Wymagania lilii

Stanowisko dla lilii powinno być słoneczne, osłonięte od wiatru, a podłoże zasobne, próchnicze, dla większości gatunków o odczynie lekko kwaśnym. Wyjątek stanowi lilia biała, którą powinniśmy sadzić w glebie lekko zasadowej.

Warto wyściółkować podłoże wokół lilii - pozwoli to utrzymać wilgoć w glebie, a także hamuje rozwój chwastów.

Możemy zastosować nawóz do kwiatów kwitnących, który podajemy roślinie wiosną - wydłuży to czas kwitnienia i zwiększy ilość kwiatów.

Po przekwitnięciu usuwamy nieatrakcyjne już kwiaty, a także skracamy łodygę, ale nie przycinamy jej całkowicie. Teraz cebulka musi sama wstąpić w stan spoczynku, jesienią wykopujemy cebulki lilii orientalnych i tygrysich i przechowujemy do kolejnego sezonu. Lilie białe okrywamy na zimę lub grubo ściółkujemy.

Sadzenie lili

Sadzenie przeprowadzamy w połowie kwietnia. Cebulki ukorzenione sadzimy na głębokość 15 cm, cebulki bez korzeni na głębokość 20-25 cm. Rozstawa optymalna dla lilii to 20 do 40 cm.

Nasza wskazówka!

Lilie są bardzo wysokie, dlatego często przewraca je wiatr. Warto zamocować je do solidnych podpór, które zapobiegną złamaniu łodygi.

Dostojne gladiole - mieczyki

Gladiole zwane potocznie mieczykami, to kwiaty, bez których trudno wyobrazić sobie wiejski ogródek. Mieczyki są bardzo trwałe jako kwiat cięty, dlatego chętnie wykorzystuje się je do dekoracji florystycznych, bardzo często uprawiane są właśnie z tym przeznaczeniem.

Mieczyki na jednej łodydze mają od kilkunastu do kilkudziesięciu kielichowatych kwiatów, zebranych w kwiatostan, przypominający kłos. Kolorystyka jest bardzo bogata - możemy spotkać kwiaty w każdej barwie poza kolorem niebieskim i czarnym, a także kwiaty dwukolorowe.

Ich nazwa wywodzi się od kształtu liści - gladius oznacza miecz. Liście mieczyków przypominają właśnie tę broń ręczną.

Wysokość mieczyków to od około 70 cm do 120, w odmianach dzikich kwiaty są mniejsze, w ogrodowych duże i dorodne.

Mieczyki możemy posadzić z:

• lawendą,
• daliami,
• trawami ozdobnymi,
• niskimi bodziszkami,
• różami,
• w bukszpanowych obwódkach,
• z rozchodnikami,

Mieczyki są dostępne w wielu kolorach, są idealne na rabaty i kwiat cięty.

Wymagania mieczyków

Mieczyki wymagają podłoża żyznego i przepuszczalnego o odczynie obojętnym. Gleba powinna być dokładnie spulchniona i przekopana. Gladiole najlepiej kwitną na stanowisku słonecznym i zacisznym.

Mieczyki wykopujemy w październiku.

Sadzenie mieczyków

Gladiole sadzimy na głębokości około 10 cm, zbyt płytkie sadzenie cebulek mieczyków będzie powodowało przewracanie się roślin. Rozstawa wynosi 10 - do 20 cm.

Egzotyczne agapanty

Agapant afrykański to jak nazwa wskazuje roślina z cieplejszych klimatów, dlatego w naszym kraju uprawia się ją jako sezonową, w donicy lub gruncie.

Kwiaty agapantu przypominają czosnek ozdobny - to duże, ażurowe kule, w kolorze niebieskim lub białym. Wyrastają na wyprostowanych łodygach, z bujnej kępy lancetowatych listków. Kwitnienie trwa całe lato, od lipca, aż do października.

Więcej na temat roślin egzotycznych tutaj - Uprawa roślin egzotycznych w ogrodzie.

Agapant może rosnąć w gruncie, ale częściej sadzi się go w donicy.

Wymagania i sadzenie agapantów

Agapant ma dużą cebulę, którą wiosną sadzimy do donicy lub grunty, w luźnym, żyznym, przepuszczalnym podłożu. Stanowisko do wzrostu powinno być ciepłe, słoneczne, osłonięte od wiatru.

Warto zadbać o regularne podlewanie rośliny, już od wiosny, dzięki czemu rośnie bujnie, i obficie kwitnie. Uważajmy tylko, aby woda nie zalegała w podłożu, gdyż bardzo to szkodzi korzeniom, powoduje choroby. Najlepiej w czasie sadzenia, zadbać o solidny drenaż.

Po przekwitnięciu roślina przechodzi w stan spoczynku, donice z agapantami ustawiamy w chłodnym garażu, albo wykopujemy cebule z gruntu.

Zaskakujące frezje

Frezje są dość kapryśne, ale dobierając odpowiednie odmiany, będziemy mogli oglądać je również w naszym ogrodzie. Jeżeli marzą Ci się kwiaty frezji, powinieneś wykorzystać odmianę frezji ogrodowej, która sprawdza się jako roślina sezonowa.

Ta ciekawa roślina, zachwyca delikatnymi kwiatostanami w formie jednostronnie wygiętego kłosa. Duże kwiaty w wielu kolorach, sprawdza się nie tylko jako dekoracja ogrodu, ale również jako materiał na cięte bukiety.

Frezje, kojarzone z kwiaciarni i ślubnych bukietów, możesz mieć w swoim ogrodzie.

Wymagania i sadzenie frezji ogrodowych

Frezje są dość kapryśne, ponieważ nie lubią zbyt ciepłego podłoża, ale są też wrażliwe na niską temperaturę powietrza, dlatego najlepiej do gruntu sadzić je pod koniec kwietnia.

Stanowisko powinno być ciepłe, osłonięte od wiatru, ale też słoneczne. Podłoże musi być lekkie i żyzne. Frezje są wrażliwe na suszę i zalanie, dlatego koniecznie trzeba je regularnie podlewać. Odczyn podłoża powinien być zasadowy lub obojętny.

Pielęgnacja frezji opiera się nie tylko na podlewaniu, ale również nawożeniu, pieleniu i ściółkowaniu gleby. Zabiegi te utrzymują roślinę w dobrej kondycji.

Po przekwitnięciu, frezje wykopujemy i przechowujemy do kolejnego sezonu.

Orientalne kanny

Kanna, zwana również paciorecznikiem, pochodzi z Afryki. W naszym klimacie jest rośliną sezonową, wymaga wykopywania na zimę.

W ogrodach przydomowych, ale też często zieleni miejskiej, jest uprawiana, ze względu na orientalny wygląd dekoracyjnych liści i kwiatów. Paciorecznik najładniej wygląda w grupie, kiedy tworzy kolorowy i oryginalny, barwny łan. Liście kanny są duże, jajowate lub lancetowate, w kolorze bordowym, brązowo-zielonym. Wznoszą się od podstawy, na całej wysokości łodygi, a ma ona czasem nawet 200 cm. Na wierzchołku łodygi znajduje się oryginalny kwiatostan - ostre, rurkowate płatki, w mocnym kolorze - najczęściej pomarańczowym lub żółtym, ale w zależności od odmiany mogą być jeszcze różowe, białe, czerwone. Liście również mogą być wielobarwne, nakrapiane, w zależności od odmiany.

Kanny mają oryginalne kwiaty, oraz kolorowe liście.

Wymagania kanny

Stanowisko dla pacioreczników musi być słoneczne, zaciszne. Podłoże żyzne, próchniczne, zasobne, o odczynie lekko zasadowym lub obojętnym.

Podobnie jak w przypadku frezji - pamiętajmy o regularnym podlewaniu.

Sadzenie kanny

Kanny możemy posadzić w gruncie, wtedy dołek zaprawiamy kompostem lub obornikiem.

Sadząc rośliny w donicy, zadbajmy o solidny drenaż, gdyż roślina nie lubi zalegającej wody.

Ponieważ paciorecznik ma długi okres wegetacyjny, jeżeli planujesz samodzielnie rozmnażać kanny, warto posadzić je do donic już w lutym. Donice ustawiamy w ciepłym pomieszczeniu, jasnym, regularnie podlewając. Przed wsadzeniem do gruntu w maju, hartujemy.

Rozstawa dla mniejszych odmian to 30 - 50 cm, dla większych od 60 - 90 cm.

Głębokość sadzenia jest uzależniona od wielkości kłącza, musi przykrywać je warstwa podłoża o grubości minimum 5 cm.

Kochane przez motyle - liatry kłosowe

Liatra kłosowa to piękna roślina, która ma postać sztywnych łodyg, gęsto pokrytych lancetowatymi, krótkimi listkami. Na wierzchołku łodygi, niczym maczugę, zdobią ją drobne, obfite kwiaty. Kwiaty mają kolor fioletowy, lub biały, zakwitają od góry do dołu rośliny. Liatra kwitnie od lipca do jesieni.

Liatra kłosowa przypomina kolorowe pochodnie, jest uwielbiana przez motyle i pszczoły.

Wymagania liatry

Liatra dobrze rośnie zarówno na stanowisku słonecznym, jak też półcienistym. Nie jest gatunkiem wymagającym, dobrze znosi suszę.

Najlepiej, gdy sadzimy ją w glebie o odczynie lekko kwaśnym, przepuszczalnej, i żyznej, ale rośnie też na słabym podłożu.

Mało znane i zaskakujące rośliny cebulowe

Zefirant

Zefirant to piękna, mała roślina cebulowa, której ozdobą są duże, kielichowate kwiaty. Naturalne środowisko występowania to Meksyk, USA, Gwatemala, dlatego w naszym klimacie wymaga wykopywania lub dokładnego okrywania na zimę. Okres kwitnienia przypada na lato, aż do września. Spośród lancetowatych liści wyrasta wtedy pojedynczy kwiat, który występuje w odcieniach różu, bieli, czerwieni lub żółci. Zefirant ma wysokość około 15-25 cm.

Miejsce do uprawy zefirantu powinno być słoneczne, osłonięte, a podłoże żyzne i przepuszczalne. Roślina najlepiej sprawdza się na skalniakach, do tworzenia niskich, barwnych plam.

Zefirant warto sadzić w licznych grupach, wtedy tworzy barwne poduchy.

Krokosmia

Krokosmia to zaskakująca roślina cebulowa, o orientalnym, oryginalnym wyglądzie. Kwiatostan to jednostronnie wygięty kłos, który jest ozdobiony pomarańczowymi lub czerwonymi trąbkami. Krokosmia tworzy bujne kępy liści, przypominające liście liliowców - lancetowate, jasnozielone. Kwitnie od lipca, nawet do października.

Wymaga stanowiska ciepłego, ale nie lubi bezpośredniego słońca. Podłoże powinno być przepuszczalne i żyzne.

Może zimować w gruncie, ale trzeba zastosować grubą warstwę ściółki.

Krokosmia ma oryginalne kwiaty.

Przechowywanie cebulek kwiatów

Cebulki kwiatów kwitnących latem wykopujemy jesienią, kiedy roślina sama zaschnie. Staramy się nie uszkodzić cebulek w czasie wykopywania, aby nie narażać ich na chorowanie zimą - na uszkodzonych cebulkach mogą pojawiać się grzyby i pleśni.

Wykopane cebulki układamy w słonecznym miejscu, aby obeschły, a następnie oczyszczamy delikatnie z piasku, liści, korzeni.

Cebulki przechowujemy w miejscu przewiewnym, ale chłodnym, z temperaturą dodatnią, w granicach 5 do 8 stopni.

Pojemniki, jakie sprawdzają się do przechowywania cebul, to skrzynki wyłożone trocinami, gazetami, a także papierowe torebki.

Kwiaty cebulowe to łatwy sposób na dodanie odrobiny koloru naszym rabatom. Łatwość sadzenia, małe wymagania i nietrudna pielęgnacja powodują, że co sezon, możemy z ich pomocą, zaskakiwać wyglądem naszego ogrodu.

Mieczyki i lilie to odpowiednie rośliny nawet dla początkujących ogrodników, natomiast tym bardziej zaawansowanym i wymagającym polecamy z tym sezonie oryginalne zefiranty, albo orientalne agapanty.