Trzy chińskie warzywa na polskie grządki

Uprawa własnych warzyw w obecnych czasach zaczyna być coraz bardziej popularna, rozmaite warzywa podbijają nasze serca i królują na naszych grządkach, a później i talerzach. Część z nich pojawia się wraz z modą a następnie znika, a część trwa niemal od zawsze i życie bez nich dużo osób nie wyobraża sobie życia. Jest jeszcze trzecia grupa warzyw - tych, które nadal czekają na swoje odkrycie i popularność!

Dlatego przedstawię Wam dzisiaj trzy ciekawe i popularne warzywa w Chinach, które mogłyby z powodzeniem podbić także serca Polaków i Polek!

W ten sposób wiele Chińczyków uprawia własne warzywa

Sałata łodygowa

Młode sałaty łodygowe na chińskich grządkach

Pierwsza roślina jest typowo azjatyckim warzywem, które to pierwszy raz spotkałam właśnie w Chinach, jednak okazuje się, że ma ona także i polski akcent! Otóż okazuje się, że sałata łodygowa znana jest także jako głąbik krakowski i przed wojną była uprawiana pod Krakowem (aż do lat 60), a łodygi bywały kiszone jak obecnie kiszone są ogórki.

Sałata łodygowa na grządkach w Chinach

Sama sałata łodygowa ma bardzo ciekawy i przyjemny smak, przez niektórych opisywany jako zbliżony do kukurydzy. Jak sama nazwa wskazuje, w sałacie łodygowej jemy właśnie łodygę, która potrafi mieć nawet do 5 cm średnicy i około 30-40 cm długości, choć liście też są jadalne. W Chinach żadna część się nie zmarnuje!

Sałatę łodygową obieramy, a wewnątrz znajdziemy zielone, jadalne wnętrze, które można używać na wiele sposobów - ukisić zgodnie z polskimi tradycjami, lub pokierować się azjatycką kuchnią i smażyć, gotować na parze lub urządzić hot pot’a!

Nasiona sałaty łodygowej można dość łatwo dostać w Polsce, a jej uprawa jest dość łatwa, ma nieco mniejsze wymagania od innych sałat. Rośnie dość szybko, stąd też dużo osób rekomenduje by uprawiać je jako poplon na przykład po innych warzywach, które już zebraliśmy. Możemy je jednak siać na przełomie marca/kwietnia i drugi raz w czerwcu.

Przekrój przez łodygę sałaty łodygowej

Pochrzyn chiński (Dioscorea polystacha)

Pochrzyn chiński, nazywany również chińskim jamem czy ziemniakiem, jest bardzo ciekawą i niedocenianą rośliną warzywną, którą można śmiało uprawiać w naszym kraju. Jest to również, jak sama nazwa wskazuje, dobrą alternatywa dla ziemniaka. Ciekawostką jest także fakt, że należy on do bardzo interesującej rodziny, do której należy także fioletowy jam, wyglądający jak fioletowy ziemniak! Myślę, że ich uprawą też możnaby się zainteresować, choć są one mniej odporne na polskie warunki pogodowe od chińskiego ziemniaka.

Kłącza pochrzynu chińskiego sprzedawana w markecie

Pochrzyn jest wieloletnią rośliną pnącą i co prawda uprawianą głównie w cieplejszych rejonach świata, ale wytrzymuje znaczne spadki temperatur. Niektóre źródła podają, że powinien wytrzymać nawet do minus dwudziestu stopni. Jest to najodporniejszy gatunek ze swojej rodziny, który może rosnąć poza tropikalnymi rejonami świata.

Zazwyczaj nadziemna część na zimę zamiera, po czym na wiosnę odbija z części podziemnej i rośnie dość szybko, pnąc się okrężnie po dostępnych podporach. Roślina ta osiąga około 3-5 metrów długości i ciekawostką są kwiaty pachnące cynamonem, które raczej nie zawiązują owoców.

Pnące się po ogrodzeniu osiedla pędy pochrzynu - Chińczycy potrafią zagospodarować każdą przestrzeń do uprawy warzyw i jak widać pochrzynowi to nie przeszkadza:)

Jadalną częścią jest oczywiście kłącze, które w Chinach ma wiele odmian różniących się kształtem czy grubością, jednak maksymalnie mogą mieć nawet metr długości i 5 centymetrów średnicy! W sprzyjających warunkach i w odpowiednim czasie uda się wyhodować w Polsce całkiem pokaźne kłącze, choć oczywiście będzie ciężko osiągnąć maksymalne rozmiary.

Mimo wszystko warto, chociażby dla bardziej odświeżającego smaku od ziemniaka i chrupiącej tekstury. Chińczycy przyrządzają pochrzyn na wiele sposobów, jednak najpopularniejszą metodą jest szybkie smażenie na woku.

Rosnąca yamberry, czyli bulwka powietrzna pochrzynu chińskiego

Pochrzyn wytwarza również małe bulwki powietrzne rosnące bezpośrednio na łodydze, są one drobne (około 1cm średnicy), ale również są jadalne i w internecie występują pod nazwą „yamberries”.

Pochrzyn najłatwiej rozmnożyć właśnie z bulw powietrznych lub fragmentu korzenia lub kłącza, można go wtedy uprawiać wiele lat, choć część nadziemna obumiera na zimę.

Luffa - gąbczak walcowaty (Luffa aegyptiaca)

Naturalna gąbka sprzedawana w osiedlowym sklepie w Chinach

Luffa, inaczej trukwa egipska to roślina, która może być warzywem, ale i źródłem stuprocentowo naturalnej, ekologicznej gąbki. Jak to możliwe?

Zacznijmy od tego jaką rośliną jest gąbczak walcowaty - jednorocznym pnączem lub też rośliną płożącą należącą do rodziny dyniowatych; jest spokrewniony właśnie z dynią, ale i ogórkiem czy arbuzem. Uprawiamy obecnie już tych bardziej tropikalnych przedstawicieli tej rodziny, więc dlaczego by nie spróbować uprawiać gąbkę w ogródku? Gąbczak rośnie bardzo podobnie do swoich krewniaków i w zasadzie na pierwszy rzut oka bardzo przypomina rosnącą dynię.

Luffa uprawiana na chińskich grządkach, ma dość charakterystyczne palczaste liście, zazwyczaj uprawiana jest na bambusowych podporach

Jednak najważniejsza różnica jest w owocach, które mają podłużny kształt (który w zasadzie zależy od odmiany, bywają zarówno krótkie, jak i długie na metr, mniej lub bardziej szerokie), przypominający w wyglądzie nieco cukinię. Młode owoce, zerwane świeżo po dojrzeniu, ale jeszcze przed wytworzeniem nasion są doskonałym warzywem, natomiast jeśli pozwolimy owocom zostać dłużej i dojrzeć całkowicie, po odpowiedniej obróbce i wysuszeniu otrzymamy gąbkę.

Owoce luffy w chińskim markecie

W Chinach zarówno warzywo, jak i gąbka z trukwy jest niesamowicie popularna. Co prawda nie jest to warzywo pochodzące konkretnie z Chin, jednak jest szeroko rozpowszechniona w niemal całej Azji, uprawiana jest także w Afryce, ale i Europie, szczególnie w jej cieplejszych rejonach.

Trukwę wysiewamy na przełomie marca i kwietnia, ale na zewnątrz możemy wystawić je dopiero w połowie maja, są to rośliny ciepłolubne, dlatego musimy znaleźć dla nich stanowisko ciepłe i nasłonecznione, na przykład na południowej ścianie budynku, który odbijał by słońce i grzał naszą roślinę. Dobrym rozwiązaniem byłaby także uprawa w szklarni, jednak należy wziąć pod uwagę przyszłe rozmiary naszej rośliny. Luffa bowiem może osiągać nawet do 15 metrów długości!

Należy jednak pamiętać, aby kupić świeże nasiona by mieć pewność że skiełkują. W Chinach prowadzone są jak pnącza, tak by owoce swobodnie zwisały na poziomie głowy i nie miały kontaktu z chłodniejszą ziemią.

Grządki sałaty w Chinach

W Chinach uprawiana jest naprawdę ogromna ilość warzyw i owoców, które w Polsce i Europie są znane mało lub w ogóle. Oznacza to, iż kraj ten może być naprawdę kopalnią nowości ogrodniczych i źródłem nowych smaków, które następnie mogą trafić na nasze talerze! Warto więc szukać i próbować uprawy kolejnych roślin, w końcu nawet ziemniak tak bardzo zakorzeniony w naszej kulturze i w dawnych czasach musiał zawalczyć o naszą uwagę!

Wpis powstał we współpracy z Chlorofilowydziennik.pl